Ik zag Ellen met haar bas in de trein. Ze was erg lief voor hem. Teder pakte ze hem bij zijn hals en hielp hem in zijn jas om hem tegen de kou te beschermen. Ze deed de rits tot bovenaan dicht, zodat hij goed was ingepakt. Ze liet hem tegen zich aan leunen en voelde zijn zachte trillingen tegen haar buik. Ze moesten zo de trein uit, bij station Delft maakte Ellen aanstalten en trok ook haar jas aan. Ze hield haar geliefde bas constant vast en wisselde alleen van hand om haar handen door de mouwen van haar jas te krijgen.

 

Toen ze opstond trok ze hem van achteren tegen zich aan, en omvatte hem bij zijn mooie romp; hij liet het zich aanleunen en liet een zacht donker geluid horen. Ze was duidelijk in haar sas met haar bas en ging met hem op pad. Ik moest verder naar Rotterdam maar het stel hield me bezig en ik fantaseerde het vervolg.

 

Er was die avond een feest en daar gingen ze naar toe, Ellen en haar bas. Ze wilde zich daar helemaal wijden aan zijn prachtige ritme en genieten van het samenspel. Ze kende zijn gevoelige snaren en wist die om te toveren tot prachtige vloeiende klanken die haar weer innig ontroerden. Ze vormden een twee-eenheid zoals Anky van Grunsven en haar paard en ze voelde dat ze niets anders meer wilde dan spelen met haar bas, om het beste uit hem en zichzelf te halen.

 

Vanavond was een extra spannende avond, want zij gingen optreden, optreden in een trio. Ellen was benieuwd hoe bas dan op haar aanrakingen zou reageren en hoe het samenspel zou zijn. Het ging erom dat iedereen het mooi zou vinden en dat het goed zou klinken, Ellen met haar bas, Chantal met haar viool en Willem aan de piano. Ze vormden samen het Vestzak trio en het was hun eerste officiële optreden. Het ging uitstekend. Ellen speelde heerlijk op haar bas en dat was bijna een erotische ervaring!

 

© José van Rosmalen