De dominee poogde in de serre haar preek te schrijven. Hoe kon ze de gelovigen een spiegel voorhouden? Wat zou hen pakken? Ze merkte dat ze likte aan haar balpen, ‘bah, slechte gewoonte, Elize’, zo sprak ze zichzelf toe, ‘dat moeten we niet doen.’

We moeten zoveel, het is tijd het moeten los te laten, ons ervan bevrijden door te ‘ontmoeten’. Verdorie,  dankzij die pen heb ik ineens het thema voor de preek te pakken: mensen help elkaar ontmoeten, elkaar ruimte geven, niet meer moeten maar mogen.

De telefoon ging, een ouderling aan de lijn. ‘Moeten we nog psalmen zingen deze zondag.’

‘Ach, zie maar, liever geen gezang dan vals gezang.’ Ze wist dat ze van deze ouderling af was!

© José van Rosmalen, 2014

zie ook: http://120w.nl/2014/inspiratie-2/