Het lichaam vertelt het verhaal

van de woorden die ooit werden gezegd

de taal van de zinloze haat

de verwrongen macht die jou zo lang teisterde

Je hart dat overslaat in snelle galop

je schouderbladen die vol spanning staan

alles dat je zo met je draagt

in een koffer vol angst

Dat lichaam, het spreekt zonder woorden

rechtop staat het tegen de storm

het wil de geest niet laten liggen

als opgehoopt gebladerte in de berm

Doorgaan, niet wegkruipen in de stilte

het is het antwoord dat telt

voor hen die zich onbegrepen voelen

de gelukzoekers in de grijze ochtend

Waarover de meningen klaarliggen

als de moraal van ingevroren waarheden

mensen zijn geen diepvrieskippen

geef hen warmte, geef hen licht

José van Rosmalen,  2015