Dit boekenweekgeschenk neemt je mee in het leven van Carmen, die getrouwd is met een niet erg geslaagde gepensioneerde diplomaat en als vrijwilligster actief is bij een bibliotheek in de middelgrote stad L, waarin ik Leiden vermoed. In haar rol heeft ze contact met de ‘beroemde schrijver’ Ilja Leonard Pfeijffer. Je begrijpt dat de schrijver hier een ironisch spel speelt met zijn roem. Het doet me enigszins denken aan Harry Mulisch die zichzelf ook graag op een voetstuk plaatste. Hij doet ook iets moois met Carmen. Hij weet haar van een figurant in het literaire wereldje tot een personage in een boeiende novelle te maken, waarin zij zich tijdelijk distantieert van haar wat kleurloze huwelijk en op reis gaat naar Italië om daar te zoeken naar haar eerste jeugdliefde Antonio. Ze ging op weg voor een weekje in een bed and breakfast, maar dan komt de harde actualiteit binnen, de Corona-epidemie die in Noord Italië hard toe heeft geslagen. Daardoor verblijft ze langer in Monterosso. De pensionhoudster helpt haar bij de zoektocht naar Antonio en lijkt hem te vinden. Ondertussen ontmoet Carmen een jongen op het strand die haar aan haar vroegere liefde doet denken. Dat dit terecht is blijkt uit de verrassende wending die Pfeiffer aan het verhaal weet te geven. Opnieuw komt hij later in het verhaal terug, nu is hij de figurant. De slotzin is het waard om te citeren. Dat het (leven) niet voor niets is geweest. Dat het zal bestaan omdat het verteld zal worden. Carmen heeft haar verhaal gekregen. Zo komt ze verder dan een alledaags bestaan. Pfeijffer wil daarmee de betekenis van literatuur duidelijk maken.

zie ook:https://www.goodreads.com/book/show/60643370-monterosso-mon-amour