Gerrit Komrij, Lof der simpelheid
Komrij schreef deze bundel rond 1987, hij kwam begin 1988 uit. Zijn stijl is als altijd onovertroffen, de inhoud van deze bundel spreekt me wat minder aan. Hij schrijft over cultuurbeleid, over de tijdgeest van de jaren zestig, over de strijd tegen het roken die hij bemoeizuchtig vindt, de in zijn ogen overdreven aandacht voor het milieu. Daarin ontpopt hij zich ook als een conservatief, of liever een vrije geest want hij wilde zich niet in een hokje laten vangen. Hij analyseert ook modieuze reclametaal en holle politieke slogans. Een mooi, cursief gedrukt stuk gaat over zijn kindertijd in Winterswijk, hoe hij zich aan discipline ontworstelde, je zou het ook een lof der vrijheid kunnen noemen.