In de jaren vijftig van de vorige eeuw gingen nog de voddenman, de scharensliep en de schillenboer langs de huizen. In die tijd werden kleren gedragen tot ze helemaal versleten waren. Die afgedragen kleding gaf je dan mee aan de voddenboer die je er per kilo een paar centen voor gaf. Van die vodden werd dan weer papier gemaakt.  Het woord duurzaam was toen nog niet uitgevonden, maar werd in de praktijk veel  meer toegepast dan nu. De voddenman en de schillenboer reden met paard en wagen. Ze belden niet aan maar riepen hard ‘vodden’ of ‘schillen’. Die schillen van aardappelen en fruit zorgden voor een doordringende geur. Veel van de geluiden en geuren uit die  tijd zijn definitief verdwenen.

© José van Rosmalen, 2013

zie ook: http://120w.nl/2013/nostalgie/