Carry Slee, Zijn jongen

In deze autobiografische roman vertelt Carry Slee het verhaal over haar vader, moeder en oudere zus, maar vooral ook het verhaal over zichzelf, hoe ze zich heeft ontwikkeld. Vader Slee behandelde haar als een jongen, als zijn jongen, haar vrouwelij́ke identiteit probeerde hij te ontkennen. Hij zag haar liever met een voetbal dan met een pop. Het boek vertelt in gewone letters het verhaal van vroeger en in cursieve letters de actualiteit van de vader die dan zojuist is overleden en gecremeerd wordt. De moeder was wantrouwig, verdacht haar man steeds van vreemd gaan. De dochters wilden dit niet geloven, ze dachten dat moeder aan waanideeën leed. Toch bleek het wantrouwen van de moeder terecht, vader
leefde een dubbelleven, hij bedroog zijn vrouw en de moeder van de beide dochters. Toch eindigt het allemaal niet vol haat en nijd. Het is een goed geschreven portret waarbij Carry ook haar ontwikkeling beschrijft van een meisje dat worstelde met haar identiteit tot een volwassen vrouw die zich heeft ontplooid als schrijfster en die samenleeft met een vriendin na een eerdere vastgelopen relatie met een vriend. De vader en de moeder komen met al hun onhebbelijkheden ook goed uit de verf.