In deze Maigret wordt een clochard mishandeld en in de Seine gegooid. De man overleeft dit. Commissaris Maigret verdiept zich in de zaak en vooral ook in de achtergronden van de man, een arts die aan lager wal is geraakt en onder de bruggen aan de Seine slaapt. Twee langsvarende Belgische schippers hebben de man tegen middernacht uit het water gehaald. Maigret spreekt met hen en accepteert aanvankelijk hun verhaal. Twee andere mannen zouden de man in het water hebben gegooid. Zelf beweerden deze laatste twee dat ze hun dode hond in de Seine hebben gegooid, als 'laatste rustplaats'. Maigret zoekt verder, hij komt in contact met de voormalige vrouw en de dochter van de clochard en snapt meer van zijn achtergrond. Ook de twee schippers laten hem niet los. Hij gaat naar hen op zoek. Zij blijken de sleutel tot de oplossing. Ook de clochard zelf komt weer tot zijn positieven en kan verklaringen afleggen. Hij is echter zwijgzaam, het is een soort erecode om je niet uit te spreken tegen de politie, ook als je zelf het slachtoffer bent. Er ontstaat toch een zekere verstandhouding tussen Maigret en de clochard, met een blik bevestigt deze laatste dat de veronderstelling van Maigret juist is. Dit levert geen wettig en overtuigend bewijs op, maar Maigret neemt daar genoegen mee. Het slachtoffer en de dader weten hoe het zit. Het mooie van deze roman is dat je de achtergrond van de Parijse clochards wat meer gaat snappen, Simenon beschrijft hen met menselijkheid en begrip. Wat me ook weer opvalt is dat de boeken met Maigret in de hoofdrol steeds weer anders zijn, het is niet een sjabloon dat je elke keer wordt voorgeschoteld, al zijn er wel wat constanten zoals de Parijse couleur locale.

Zie ook: https://www.goodreads.com/book/show/15736718-maigret-en-de-clochard