In de zomer van 1961 logeerde ik, samen met een neefje, een week in een recreatieoord in Hulshorst, aan de noordrand van de Veluwe. Ik was zelf in een allesbehalve socialistisch nest opgegroeid en kwam als verlegen HBS’er in contact met havenarbeiders uit Rotterdam en jongens uit de Haagse schilderswijk.

Een jong echtpaar, Roland en Harriët, beheerde het bedrijf. ’s Avonds organiseerden ze in het Kamphuis recreatieve activiteiten en zelfs ’s nachts waren ze actief met een spooktocht en een nachtelijke dropping. Bij die dropping moest ik rond twee uur afhaken, ik was doodop. Roland ving me op. ‘Ik zie dat je moeilijk loopt. Kijk, daar heb je een ree’. Met zijn auto reden we over bospaden  naar ‘De Dageraad’.