De decaan spreekt de aspirant-studenten toe. ‘Dit is een opleiding voor toppers. Als je drie jaar op onze campus studeert, kun je straks alle kanten op, je kunt arts worden, econoom of desnoods psychiater. Je kunt overal over meepraten.’

De jongen van zeventien hoort het aan. Zijn vader zegt ‘lijkt het je niet spannend, je zo intensief te ontwikkelen, met jongens en meiden uit allerlei landen. Die kans kreeg ik vroeger niet.’

De vader bekijkt met heimwee de studenten die relaxed in groepjes discussiëren en spelen met hun iPhones.

‘Weet je’, zegt de zoon, ‘zo’n bijenkorf is niks voor mij, ik blijf liever nog even thuis wonen en leer gewoon een vak. Je zult zien, daar kom ik verder mee!’

© José van Rosmalen, 2013