De droomtrein

de trein van mijn dromen

staat voor mij klaar

met open armen

zonder drempel vanaf het perron

ik stap in en ga zitten

het landschap glijdt voorbij

ik lees een boek

met koffie uit een stevige beker

de trein van mijn dromen

rijdt naar alle steden

overbrugt alle rivieren

zonder geregel of gevraag

komt hij naar me toe

en gaat waarheen ik wil

de trein van mijn angsten

laat mij op het perron staan

laat mij wachten op een volgende

omdat de treden te smal zijn

ik er geen steun aan heb

en bang ben te vallen

steeds vaker moet ik denken

hoe zal ik de reis maken

wat kom ik tegen op mijn traject

een Sprinter met een hoge instap?

of een trein met treden met roosters?

zo’n trein die ik voorbij moet laten gaan…

toch blijf ik reizen

zolang mijn benen mij willen houden

in die lange wedloop

tussen mijn afnemende spierkracht

en de verbeteringen die worden beloofd

die ongelijke strijd

houd ik al jaren vol

over 25 jaar kun je in elke trein zeggen ze

ach, of ik vijfentachtig zal worden

het gaat me toch te langzaam

vaak merk ik ook

dat het geen prioriteit heeft

voor hen die het niet voelen

mensen met een handicap

horen geen haast te hebben!

met mijn handicap kan ik veel wel doen

ik kan zonder speciaal vervoer

als het gewone maar echt gewoon is

want het is niet normaal

dat je buiten moet blijven staan

de droom is dat het kan

de droom is dat we het willen

de droom is dat we het doen

die trein van jou en mij

die zegt kom binnen

alle nota’s, alle commissies

alle doelstellingen, alle congressen

vergeten vaak één ding

het kan als je het wilt

over twee jaar, over één jaar

als je morgen begint

als je nu begint

maak die droomtrein waar

laat hem rijden

voor jou, voor mij

voor iedereen!

© José van Rosmalen

zie ook: http://radiocapelle.nl/podcasts/4561-week-7-gedicht-jose-van-rosmalen--de-droomtrein/