In 1961 publiceerde Carmiggelt zijn eerste bundel kroegverhalen. Ze spelen zich voornamelijk af in Amsterdam. De verhalen zijn voldoende gevarieerd en het is zestig jaar na verschijnen nog altijd de moeite waard om ze te lezen. Ze nemen je mee naar vervlogen tijden. Als oudere lezer kan ik ze goed plaatsen, ik weet niet of dat voor jongere lezers ook geldt. Achter veel verhalen zit verdriet dat men door drank probeert te verdringen, zoals huwelijksproblemen en frustraties in het werk. Een kastelein in een kroeg moet de drinkers tegemoet komen en vooral geen impertinente vragen stellen die de illusie van gelukzaligheid kan verstoren. Carmiggelt bezocht vooral in zijn jonge jaren veel kroegen en observeerde daarbij veel mensen die hij met liefde beschrijft.