't Meske

Het zandpad langs de akker

krek twee bunder

Gert, de oudste, niet de

slimste van de drie broers

ging die middag maaien

Ik, stadsjongen, mocht mee

op de zijplaats van de tractor

gebogen staal, rood geverfd

met ronde gaten

ruikend naar ijzer

Heen en weer, over het land

strook na strook

steeds keek ik naar het huis

dan weer naar de andere kant

Het huis met waslijnen

er stond een teil

een kind, een klein meisje

speelde er, alleen

Het was warm

Gert maaide heen en terug

met ‘t jungske opzij

dat maar kwebbelde

Plots miste ik het meisje

ik zei, ‘ze is weg’

‘och ze is effen naar binnen

gift toch niks’

ik zei, ‘die teil!’

Gert ging door met rijden

En toen, die gil

een vrouw bij de teil

Gert riep sodeju

later zagen we de auto

de dokter op het zandpad

’t Meske van anderhalf

te lang in het water

al gestikt in het wasgoed

Gert radeloos

Nu ik dit schrijf

van die augustus

zoveel jaar geleden

denk ik aan de vrouw

die er nooit zou mogen zijn.

 © José van Rosmalen

opgenomen in bundel 'over grenzen'