Gerrit Achterberg, Verzamelde gedichten

Gerrit Achterberg stortte zich geheel op de dichtkunst, misschien wel omdat hij niets anders kon. Zijn verzameld werk bevat zo’n 1000 gedichten. In de bundel die ik in 1964 van mijn ouders kreeg, ontbreken de gedichten die verwezen naar zijn psychiatrische behandeling in Endegeest waar hij verbleef vanwege het doden van zijn hospita. Ik voelde me aangesproken door het gedicht ‘Hulshorst’ omdat ik daar in 1961 met mijn neef Hendrik verbleef.

Hulshorst, als vergeten ijzer
is uw naam, binnen de dennen
en de bittere coniferen,
roest uw station;
waar de spoortrein naar het noorden
met een godverlaten knars
stilhoudt, niemand uitlaat
niemand inlaat, o minuten,
dat ik hoor het weinig waaien
als een oeroude legende
uit uw bossen: barse bende
rovers, rans en ruw
uit het witte Veluwhart.

Ik herken de stilte en verlatenheid van dit al lang niet meer bestaande station.