Michel van der Plas, De kerk gaat uit
|
Michel van der Plas en Jan Roes geven in dit boek een overzicht in woord en beeld van het katholieke leven in Nederland. Het overzicht loopt van rond 1920 tot in de jaren zeventig van de twintigste eeuw. In die tijd was er in Nederland sprake van verzuiling met katholieken, protestanten, socialisten en liberalen die allerlei eigen instituties kenden, zoals scholen, omroepverenigingen, verenigingen etcetera. In de eerste helft van de twintigste eeuw had je vaak grote katholieke gezinnen. Het krijgen van veel kinderen werd door de Kerk aangemoedigd. Overigens was de macht in handen van mannen, in de politiek, in het bedrijfsleven, in besturen. Vrouwen waren actief als verpleegkundige of onderwijzeres en vooral dus ook als moeder. Er was in die tijd een katholieke vrouwelijke minister, Marga Klompe, nadrukkelijk mejuffrouw Marga Klompe genoemd. Het boek is voor mij zeer herkenbaar omdat ik in een katholiek milieu ben opgegroeid. Het laatste hoofdstuk gaat over de ontwikkelingen in de jaren zestig en zeventig toen het traditionele katholieke leven ging kantelen. Er kwamen minder priesters, kloosters liepen leeg, nonnen verdwenen uit het straatbeeld. Men probeerde door aanpassingen de oude cultuur nog in stand te houden, maar dat lukte toch niet echt. In Nederland voltrok zich ook een strijd tussen progressieve en conservatieve katholieken, met op de achtergrond de invloed van het Vaticaan in Rome, dat van nieuwlichterij niet zo veel wilde weten. Michel van der Plas schrijft als katholiek met kennis van zaken en respectvol. Jan Roes zorgde als directeur van het katholiek documentatiecentrum in Nijmegen voor een ruime selectie van foto’s. In het boek komt ook een grappige Freudiaanse verspreking van Kardinaal de Jong voor, die in plaats van ‘aan God gewijde maagden’ sprak van ‘ aan God gewaagde meiden’.
|
||
