Elsschot schreef deze melancholieke roman in 1914. Hoofdpersonen zijn de sigarenhandelaar De Keizer en zijn zoon Kareltje. De Keizer is voorzitter van de kaartvereniging De Lustige Whistspelers. Hij en zijn vrouw hebben ambities met hun zoon, maar deze blijkt niet goed te kunnen leren en wordt vervolgens hevig gepest in de baantjes waar hij aan de slag gaat. Ook vader de Keizer gaat geleidelijk aan ten onder. Hij verliest zijn functie als voorzitter van de kaartvereniging na een interne machtsstrijd. Hij wordt wanhopig als tot hem

doordringt hoe Kareltje is gepest en dit wordt letterlijk zijn ondergang. Elsschot is een meester in het schetsen van hypocrisie. Na De Keizers dood staan zijn opvolgers klaar om hem te huldigen, nadat ze eerst de poten onder zijn stoel hadden weggezaagd. De Keizer is dood, leve de keizer! Waarschijnlijk koos Elsschot niet toevallig deze naam.