Deze bundel is de Nederlandse vertaling van 'God made sunday', het lange titelverhaal uit de bundel, aangevuld met twaalf korte verhalen. De auteur was zeker niet onbekend, maar hoorde tot de meest bekende Ierse schrijvers. Walter Macken groeide op in het westen van Ierland, in de stad Galway. In de zomer van 1968, liftte ik met een studiegenoot door Engeland, Schotland en Ierland en bracht toen ook een nacht in de jeugdherberg in Galway door. Ik bezocht er een pub waar flink werd gedronken en vrolijk werd gezongen. Ik herinner me het ruige landschap nabij de Atlantische oceaan en de snelle wisselingen in de weersomstandigheden, met wind, regen en zonneschijn. Ik herinner me ook het beeld van een katholiek land.
Dit boek kostte in die tijd eenguldenvijftig, dat is nu zeventig eurocent en het is nog heel goed leesbaar en ook boeiend.
In het eerste en langste verhaal bevinden we ons op een eiland aan de westkust van Ierland, met een geisoleerde gemeenschap, afhankelijk van de zee rondom. Ook de verteller in het verhaal heeft mensen door verdrinking verloren. Hij wil toch weer in het reine komen met de zee en bouwt een boot. Hij overwint zo zijn angst.
In de verhalen komen vaak kleine drama's aan de orde. Een meisje is zwanger en wordt verstoten. De pastoor vraagt mensen om haar tijdelijk in huis te nemen omdat haar vader haar de deur weigert. Niemand wil dat en de pastoor neemt haar op in zijn huis, met roddel en verdachtmaking als gevolg. Na dramatische verwikkelingen komt het toch weer goed met het meisje en de vader. De kracht van de verhalen zit vooral in de eenvoud en de herkenbaarheid van de emoties, ook al staat het katholieke Ierse dorpsleven van halverwege de vorige eeuw best ver van ons af. Vooral de sympathieke figuur van dorpspastoor Solo vind ik aanstekelijk overkomen. Hij komt in meerdere verhalen terug. Bovendien weet Walter Macken onderhoudend en spannend te schrijven. De man is niet oud geworden, hij stierf toen hij 51 jaar oud was.

Zie ook: Engeland en Ierland, 1968