Frits Abrahams, Alles loopt altijd anders

Frits Abrahams schrijft al vele jaren op de achterpagina van de NRC een column. Vroeger op alle werkdagen, nu nog enkele keren per week. Op de zaterdagen heeft Youp van t Hek er al heel lang zijn column. Afgelopen zaterdag keek ik rond in de openbare bibliotheek en zag er het boek van Frits Abrahams voor vijftig eurocent te koop liggen. Het werd weggedaan bij de halfjaarlijkse opruiming terwijl het er nog goed uitziet. Het telt zo ongeveer tachtig columns uit een periode van zes jaar, van 2006 tot 2012. Als je een reeks columns van een schrijver achter elkaar leest is dat toch anders dan dat je dagelijks of wekelijks een column van hem of haar leest. Het kan goed uitpakken of juist slecht. Bij sommige columnisten ga je al snel maniertjes ontdekken, zich herhalende zinswendingen, oordelen die meer op vooroordelen lijken. Bij Abrahams heb ik dat niet, er zit afwisseling in, zijn observaties zijn fris, hij zet zichzelf niet op een voetstuk, maar is eerder de man die naast de lezer gaat staan. De geselecteerde stukken trotseren de tand des tijds, vaak zijn ze gebaseerd op gesprekjes of ontmoetingen met mensen, soms klinkt er wat verontwaardiging door maar hij is geen zuurpruim. Je zou hem een chroniqueur van het leven van alle dag kunnen noemen, maar toch weer anders dan Carmiggelt was, bij hem is de maatschappelijke en politieke betrokkenheid iets sterker aanwezig.