‘Ik droom dus’ bevat vijftien verhalen plus aan het slot enige toelichtende notities van de auteur, met name over de ontstaansgeschiedenis van de verhalen, die zij zoals ze zelf zegt schrijft als ‘tussendoortjes’ naast het grotere werk zoals het schrijven van romans. In de verhalen gaat het niet alleen om de uiterlijke gebeurtenissen, maar vooral ook om wat deze in het innerlijk te weeg brengen. Naast de ‘objectieve’ werkelijkheid is er de subjectieve werkelijkheid van de beleving en de droom. De verhalen hebben daardoor vaak een dubbele bodem, waardoor je na eerste lezing de behoefte voelt nog eens terug te lezen. Diverse verhalen zijn ‘zusjesverhalen’ waarin twee zusjes in steeds verschillende context een rol spelen. In het geestige laatste verhaal ‘tweede keer’ treden ze op in de gedaante van twee aan lezen verslaafde oudere vrouwen, die geheel in de wereld van het boek leven. Andere aardse genoegens tellen voor hen niet meer. Het langste verhaal, ‘ een buitenkansje’ gaat over een twintigjarige jongen die het criminele pad opgaat en een iets oudere vrouw die verliefd op hem is, wil beroven en vergiftigen. Ze heeft het bijtijds door en hij wordt door de politie ingerekend voor de arsenicum zijn werk kan doen. Margriet de Moor verbindt straattaal met meer verheven taal, waarbij het resultaat doorgaans niet platvloers is. Haar manier van schrijven stelt wel eisen aan de lezer, je moet zorgvuldig en geduldig lezen.

zie ook: https://www.goodreads.com/book/show/2327405.Ik_droom_dus