Eva is het laatste boek dat Carry van Bruggen schreef. Het verscheen in 1927, toen zij 45 jaar was. Ze zou slechts 50 jaar worden. Ze begint het boek met de dag dat ze 18 jaar werd, precies de eerste dag van de 20e eeuw, een dag waarop het sneeuwde. In het verhaal volgen we de hoofdpersoon Eva, het alter ego van Carry zelf. Het verhaal wordt niet van buitenaf geschreven maar in de vorm van interne monologen van de hoofdpersoon. Je leest de taalstroom van allerlei gedachten van het jonge meisje, de verliefde vrouw, het huwelijk, het krijgen van twee kinderen, de scheiding van haar man, de dood van haar broer, in het boek door ziekte. De broer van Carry, Jacob Israël de Haan werd in werkelijkheid vermoord. In de roman noemt Eva de broer David haar tweelingbroer. In werkelijkheid zijn ze in hetzelfde jaar geboren, Carry op 1 januari 1882, Jacob op 31 december 1882. Eva staat voor het leven van een zelfbewuste vrouw die lijdt onder maatschappelijke conventies, zoals de maatschappelijke veroordeling van homoseksualiteit terwijl haar broer homoseksueel is. Carry leed zelf aan depressies en overleed aan een overdosis.
Het is een uniek boek, niet zo zeer een verhaal, maar vooral een introspectie, een zoektocht.
Daarmee hoort het tot de iconen van de Nederlandse literatuur.