Doodgezwegen

Je wilde begrepen worden
je wilde de rechte weg zonder horden
daar botsten je woorden op obstakels
staken vreemde vingers als tentakels

Gezichten vertrokken in de kleur van haat
monden spuugden het venijnige kwaad
je handen tastten in het duister
vol spanning van het vals gefluister

Satansdochter preekte er haar moraal
de angst regeerde er ieders taal
de idealen ontaardden in terreur
liefdeloze waan en willekeur

Je voelt het in je hart, je armen
je zoekt naar wat je kan verwarmen
wat steen en ijs kan breken
een gebaar, een hand, een liefdes-teken

Al hebben ze je verwenst en doodgezwegen
klein hebben ze je niet gekregen
als moed moet, wil jij er staan
steeds weer weet jij door te gaan.

c José van Rosmalen, 2015