Dit boekenweekgeschenk kwam uit in 2005. Wolkers was toen 80. Het boek is opgedragen aan zijn jongere vrouw Karina. Naast de mannelijke ik-figuur is Kathleen de hoofdpersoon in deze novelle. Ze werkt in een discotheek op een Waddeneiland, waar het verhaal zich afspeelt. Bekende ingrediënten bij Wolkers zijn seks en de natuur. In dit boek wordt dat aangevuld met misdaad, in dit geval drugssmokkel en handel. De ik-figuur probeert Kathleen uit de wind te houden, toen hij merkte datzelfde door maffiose types werd misbruikt. De eerste helft van het boek had ik het beeld dat Wolkers alleen maar een broeierig zomerverhaal wilde schrijven, maar toen kwamen er ineens rugzakken vol drugs in beeld en gewapende jonge mannen. Als krimi lijkt me dit in dit boek iets te veel met de haren bij gesleept, er is geen duidelijke plot, die zak met drugs is er ineens, zonder aanleiding of vervolg. De kracht van Wolkers zit hem vooral in de beeldende beschrijvingen van natuur en erotiek, al doet zijn stoerdoenerij al weer wat gedateerd aan. Wat me opviel: in 2005 dronk je op een terras twee kopjes koffie voor twee euroveertig, nu vragen ze daar zomaar zeven euro voor, Zomerhitte is geen topper, maar Wolkers is er wel herkenbaar in aanwezig. Het is ook een ode aan zijn vrouw Karin, in Kathleen herken je de jonge vrijpostige Karina, die toch niet platvloers was. Het echtpaar Wolkers woonde op Texel, je proeft de zee, de duinen, het zand, de wind.