Jan Arends, Keefman
Jan Arends was een eenzame man, een man die met gekte worstelde en ook een psychiatrisch patiënt. Hij was vooral ook een schrijver van een klein maar onvergankelijk oeuvre van verhalen en gedichten. Hij schreef in een sobere heldere stijl, zonder literaire trucs zoals flashbacks en wisselende vertelperspectieven. De verhalen doen soms pijn bij het lezen. In het verhaal Keefman voert de ikfiguur een monoloog tegen een psychiater, waarin hij de behandeling aan de kaak stelt en zegt dat er te weinig naar hem wordt geluisterd. In het verhaal ‘Vrijgezel op kamers’ laat een alleenstaande man zich moedwillig vernederen door een krenterige hospita, bijna tot de dood er op volgt. Dit masochisme komt in meer van de dertien verhalen voor.
Het boek begint met een gedicht:
Daar komen die mannen met witte jassen
hoera.
Ze doen mij een schoon dwangbuis aan
hoera.
Ho ho, hi hi, ha na.
Ze nemen mij eindelijk mee
ja ja
Ze nemen mij einde.ijk mee.
Ze nemen mij eindelijk mee
ha ha.
Ze nemen me eindelijk mee.
4,5 ster voor dit unieke geluid in de Nederlandse literatuur. Het boek cliënt E. Busken van Jeroen Brouwers lijkt op Keefman geïnspireerd. Brouwers schreef destijds lovend over Keefman.
Jan Arends maakte op bijna 49- jarige leeftijd een einde aan zijn leven, net toen hij literaire roem begon te krijgen
Het boek begint met een gedicht:
Daar komen die mannen met witte jassen
hoera.
Ze doen mij een schoon dwangbuis aan
hoera.
Ho ho, hi hi, ha na.
Ze nemen mij eindelijk mee
ja ja
Ze nemen mij einde.ijk mee.
Ze nemen mij eindelijk mee
ha ha.
Ze nemen me eindelijk mee.
4,5 ster voor dit unieke geluid in de Nederlandse literatuur. Het boek cliënt E. Busken van Jeroen Brouwers lijkt op Keefman geïnspireerd. Brouwers schreef destijds lovend over Keefman.
Jan Arends maakte op bijna 49- jarige leeftijd een einde aan zijn leven, net toen hij literaire roem begon te krijgen