Op een grijze dag

wil ik kleuren zien

dromen van een toverlach

helder licht misschien

 

Maar nu vandaag

de wereld somber lijkt

alles stroperig en traag

glijd ik in het slijk

 

Ik cirkel in het duister

zie gestalten van de angst

hoor schimmig gefluister

de spoken komen langs

 

Ik moet me steeds hernemen

wil niet ten onder gaan

niet zeuren of zachtjes wenen

vechten voor mijn bestaan

 

Een blik, een lachend gezicht

kan de duistere nevel breken

ze maken het zware licht

geven zo een liefdesteken

 

Je ziet de kleurenfilm komen

de grijze waan vervaagt

weer vogels in de bomen

en warmte die behaagt

 

gedicht luisteren:

http://radiocapelle.nl/podcasts/4983-gedicht-jos-van-rosmalen--grijze-dag/