‘Goede middag .  Met  DARO. Dit telefoongesprek kost 30 eurocent per minuut.  Wij verzoeken u  een keuze te maken uit het menu. Toets 1, als u een nieuwe verzekering wilt afsluiten, toets 2, als u een vraag heeft over uw polis of dekking, toets 3, als u vragen heeft over reizen in het buitenland, toets 4, als u een vraag heeft over een eerder door u gestelde vraag, toets 5, als u een medewerker aan de lijn wilt krijgen, toets 6, als u het menu nog een keer wilt horen.’

Ik druk op de 5, want ik wil de verzekering opzeggen. ‘Al onze medewerkers zijn op dit moment in gesprek, u kunt ondertussen luisteren naar walsmuziek uitgevoerd door het beroemde orkest onder leiding van meester-dirigent Andre Rieu. Ik kijk ondertussen naar de klok, vier minuten nu, nog even doorbijten. De wals dooft,  ik krijg hoop. Dezelfde stem zegt nu ‘ een ogenblikje geduld, al onze medewerkers zijn nog in gesprek; u kunt luisteren naar het prachtige nummer van Edith Piaf, non je ne regriette rien’. Ik begin al wel spijt te krijgen.  Acht minuten inmiddels. Dan dooft opnieuw het geluid en zegt de stem. ‘Al onze medewerkers zijn helaas nog steeds in gesprek. Wij raden u aan op een ander tijdstip terug te bellen. De verbinding wordt nu verbroken.’

Ik bel weer naar DARO en toets de 1. Meteen een stem, ‘goede morgen, met Suus Versteeg,  wat kan ik voor u betekenen, ik sluit graag een verzekering voor u af’. ‘Mevrouw, ik wil geen verzekering afsluiten, maar een verzekering opzeggen’. De toon van Suus wordt nu wat minder vriendelijk. ‘Meneer, u spreekt met de afdeling verkoop en voor het beëindigen van een verzekering moet u een andere afdeling hebben, u kunt het beste opnieuw bellen en dan de vijf kiezen.’ U bent toch ook een medewerker’, roep ik uit. ‘Ja, maar niet van die afdeling meneer, dat weet u als u goed naar het menu had geluisterd,  ik kan u in ieder geval helaas niet verder helpen, ik wens u nog een prettige dag.’

Mijn dag kan niet meer stuk!

© José van Rosmalen, 2013