Rob Vermaas, Willem Aantjes

Dit boek kwam uit in 1977. Het is vooral interessant om wat er niet in staat. Ik doel op de dramatische val van Aantjes in 1978, door onthullingen door Loe de Jong, de geschiedschrijver over de Tweede Wereldoorlog. Hij zei toen dat Aantjes zich vrijwillig bij de Germaanse SS had aangemeld. In dit boek zegt Aantjes dat hij zich schaamt over de periode dat hij tewerkgesteld was in Duitsland, maar maakt hij niet precies duidelijk waarom.
Aantjes hoorde in de jaren zeventig tot de politieke hoofdrolspelers in Den Haag. Hij was fractievoorzitter van de Antirevolutionaire Partij, een van de voorlopers van het.CDA. Aanvankelijk was Aantjes zeer conservatief, hij was bijvoorbeeld tegen de invoering van de AOW en tegen het onafhankelijk worden van Indonesië. Later was hij een pleitbezorger van sociale rechtvaardigheid en beriep hij zich daarbij vooral op de bijbel en het evangelie. Gert Jan Segers en Mirjam Bikker staan in die traditie. Wie zo hoog te paard zit als het gaat om ethische standaarden kan een diepe smak maken. Dat gebeurde in 1978. Politieke vriendschappen stellen dan weinig voor. Soms vind ik Aantjes irritant omdat hij steeds erg principieel doet, maar je ziet ook wel zijn oprechte zoektocht. Het boek maakt gebruik van interviews en van veel schriftelijke bronnen. Het biedt een licht op de politieke geschiedenis van de Christelijke partijen.