Ik loop door het oude Praag en zie de beelden van een stad in de eerste helft van de twintigste eeuw. Ik hoor nu muziek uit een radio. Een viool danst vol temperament. Het is een Spaanse dans. Ik herken de meesterhand van de Tsjechische componist Jan Kubelik en laat me meenemen in zijn romantische universum.
De muziek is zowel lieflijk als virtuoos en roept een beeld op van een wereld die vrijwel niet meer bestaat, overvoerd als we inmiddels zijn door rappers, Toppers en andere lawaaimakers die op onze kortstondige aandacht zijn gericht. Zij voeden mijn verlangen naar muziek die niet modieus is. Het oude geluid van een musicus die speelt vanuit zijn hart. Dat geluid gaat nooit vervelen!