Ik zie haar nog voor me

de laffe vrouw

die me dagelijks treiterde

in een noodgebouw

ergens in Rotterdam

Ze had ooit gestudeerd

las ook boeken

haar talenten wist ze volledig te verspelen

vastgelopen in een onwillig lijf

sleet ze haar dagen in wanhoop

Haar haat was onpeilbaar diep

ze wist zichzelf verloren

in een clan zonder integriteit

valsheid werd haar handelsmerk

ze voelde dat ze niets meer was

Een lege huls van volgevreten frustratie

verslaafd aan tabak en drank

zich voortslepend van huis naar werk

om te eindigen in eenzaamheid

de tol voor wat ze op haar geweten heeft.