Willem Wilmink, Het verkeerde pannetje

Willem Wilmink was een kind in de tijd van de tweede Wereldoorlog. In dit boekje vertelt hij verhalen over zijn kindertijd en puberteit, over zijn vader, zijn opa, zijn kennismaking als Twentse jongen met Amsterdam en het westen van Nederland. Wilmink heeft een eigen, melancholieke toon,die de verhalen hun charme geeft. Hij weet vooral het gevoel van verlies van wat in het leven belangrijk is, vorm te geven. Het boek is geschreven voor grote kinderen, maar ook de moeite waard voor volwassenen.
Er staan ook een paar mooie gedichten in de bundel. Eentje begint zo:
De meeste treinen rijden achterlangs het leven
Je ziet een schuurtje met een fiets ertegenaan
Een kleine jongen is nog op, hij mag nog even
Je ziet de keukendeur een eindje openstaan
Als je maar niet door deze trein werd voortgedreven,
Zou je daar zonder meer naar binnen kunnen gaan.