In de jaren zestig hadden de telefoons nog draaischijven. Daarmee maakte je makkelijker fouten dan met de huidige tiptoetsen. Zo werd ik eens gebeld door een man met een licht geaffecteerde stem; hij zocht contact met een meisje in een studentenhuis in Utrecht. Ik kon hem niet verder helpen.
Het was Seth Gaaikema. Ik had die naam toen al wel eens gehoord. Hij had ‘My Fair Lady’ in het Nederlands vertaald en werd daarom geroemd.

Later ging hij aan cabaret doen. Ik heb nooit een voorstelling van hem bezocht, daarvoor sprak hij me te weinig aan.
Nu lacht hij op zijn hemelse wolk. We gedenken in hem een taalkunstenaar.

Tussen hem en de meisjes is het trouwens nooit wat geworden!

© José van Rosmalen, 2014

zie ook: https://120w.nl/2014/domineeszoon/