Ischa Meijer, Brief aan mijn moeder

Ischa Meijer werd geboren in het Duitse kamp Bergen Belsen, waar zijn ouders naar gedeporteerd waren. Hij en zijn ouders overleefden de oorlog, maar hielden er wel ernstige trauma’s aan over. Ischa was het eerste kind, er volgden nog een jongen en een meisje. Ischa voelde zich een uitzondering, een verstotene, onbegrepen en niet geliefd. Hij ging al heel jong het huis uit en op kamers wonen en zag zijn moeder, vader, broer en zus slechts sporadisch. Ischa was niet goed in staat tot het aangaan van een relatie met een vrouw, hij werd al jong vader van een zoon, maar de relaties met vrouwen, ook die met de moeder van zijn kind, bleven kortstondig. Hij bezocht vaak prostituées om te vluchten in genot zonder andere verplichtingen dan te betalen. Echt gelukkig werd hij daar niet van. De ‘ brief aan mijn moeder’ schreef hij rond zijn dertigste. Het is een bitter verhaal vol boosheid en onderdrukt verdriet. Hij voelde zich als kind vertrapt, als een mislukkeling bestempeld, die het nooit goed kon doen. De vele denigrerende opmerkingen van de moeder hebben daar zeker toe bij gedragen. Het is ook na dit schrijven nooit meer goed gekomen tussen Ischa en zijn ouders. Hij werd succesvol als interviewer, maar van binnen droeg hij de verbittering met zich mee. Hij noemde zichzelf later niet voor niets de dikke man. De brief geeft inzicht in de langdurige gevolgen van de oorlog.