| Maurice Maeterlinck groeide op in Gent, dus in het Vlaamse deel van België. In de toenmalige maatschappelijke bovenlaag was Frans de voertaal. Hij schreef dan ook in het Frans. Het boek kwam uit in 1901, dus in het begin van de twintigste eeuw. In 1911 kreeg Maeterlinck als enige Belg de Nobelprijs voor literatuur. Een Nederlander kreeg nog nooit die eer. Maeterlinck hield zelf bijen en hij had ook een wetenschappelijke belangstelling voor dit onderwerp. Bovendien was hij gefascineerd door de organisatiegraad van een Bijenkorf, waarbij ingewikkelde bouwwerken worden gemaakt met een uitgekiende arbeidsverdeling. Hij maakt daarbij ook vergelijkingen met de menselijke samenleving. Het boek is nu niet meer zo de moeite waard als wetenschappelijke inleiding, maar het opent wel de ogen voor de wereld van de bijen en de fascinatie van Maeterlinck voor deze dieren |
