Het getal 64

Ooit zongen de Beatles het liedje ‘When I’m sixty four’, ze waren halverwege de twintig toen, zich niet realiserend dat twee van hen die leeftijd nooit zouden halen. Toen ik dat liedje voor het eerst hoorde, was ik rond de 20, dus 64 was de leeftijd van bejaarden. Nu ben ik al een tijdje 64 en koester ik deze leeftijd, het is een mooi getal. Het is een veelvoud van twee, het kwadraat van acht, dat samen met het kwadraat van zes het getal 100 vormt, zoals ook in de stelling van Pythagoras wordt toegepast, waarbij de som van de kwadraten van de rechte zijden van een rechthoekige driehoek gelijk is aan het kwadraat van de schuine zijde. Kortom dit is het wiskundige bewijs dat ik de honderd jaar ga halen als ik nu maar de juiste afslag neem naar de andere zijde en niet verdwaal in mijn eigen gepuzzel! Of toch maar rechtdoor lopen?

Vierenzestig is ook het aantal velden op een schaakbord, waardoor er bijna oneindig veel mogelijkheden zijn in een schaakspel. Het verschil tussen schaakspel en leeftijd is dat je als schaker op die velden alle kanten uitkunt, maar dat je als je 64 bent je al op het laatste speelveld bent. Je kunt wel in gedachten terug, denkend aan al die vroegere speelvelden. Je kunt ook vooruit maar dan moet je over de grens van 65 heenkijken en je niet schaakmat laten zetten. Al lijkt 65 een harde mijlpaal, uiteindelijk is het ook maar een dag op de kalender. Ik laat me dus niet in de luren leggen door de magie van getallen. Het blijft wel leuk er mee te spelen!

© José van Rosmalen, 2011

opgenomen in bundel 'over grenzen'