In het begin van de zomer van 2006 bezochten we het zuiden van Zweden. We vlogen vanuit Amsterdam naar Kopenhagen en namen vanaf het vliegveld Kastrup de trein naar Malmö. We verbleven een week in een centraal gelegen Scandic hotel. Dichtbij het hotel, op het grote marktplein was ook het begin van een lijnbus naar Kopenhagen.

We bekeken de stad en maakten ook diverse uitstapjes. Het is op zich al een attractie over de lange brug over de Sont te rijden. Door die brug heeft Skåne,  zoals het zuidelijkste deel van Zweden heet, een belangrijke economische impuls gekregen.  Zweden is sneller met auto en trein bereikbaar geworden en de bereikbaarheid vanuit het Europees continent is daardoor verbeterd.

We bezochten de Turning Torso,  een spiraalvormig gebouwde woontoren ontworpen door de Spaanse architect Calatrava, met 200 meter het hoogste gebouw in Scandinavië en reeds van veraf een blikvanger.

We maakten een uitstapje naar de oude universiteitsstad Lund., waar we het indrukwekkende openluchtmuseum Kulturen bezochten.

 

Een andere dag gingen we met een boemeltrein naar Ystad,  de plaats waar de Wallanderboeken van Henning Mankell  zich afspelen. We reden door een licht golvend landschap, met veel akkerbouw. We lunchten vlakbij het station in de Fridolf’s Konditori waar hoofdpersoon Kurt Wallander graag kwam en liepen door de Mariagatan waar hij woonde. Ook maakten we een uitgebreide wandeling naar het hotel Ystad Saltsjöbad. Terug liepen we over een wandelpad langs de Oostzee waar we uitkwamen bij het havengebied en het station. Door het lezen van al die Wallanderboeken was het voor mij een tocht vol suspense. Het plaatselijk toerismebureau exploiteert dergelijk thrillertoerisme maar wat graag. We gingen in die week ook twee keer naar Denemarken.

 

Een keer bezochten we in Kopenhagen uitgebreid het Tivoli park,  met allerlei attracties. Eerlijk gezegd viel dat bezoek mij een beetje tegen. Zo boeiend kon ik de attracties niet meer vinden. Veertig jaar daarvoor, in 1967,  was ik er ook geweest en toen leek het me allemaal heel leuk, maar je smaak verandert en ontwikkelt zich.

 

Een ander bezoek brachten we aan het Louisana museum, ten noorden van Kopenhagen in het plaatsje Humlebaek, prachtig gelegen aan de Sont.  De verzameling van moderne kunst en design maakten veel indruk. In Nederland is qua allure en uitstraling het Kröller-Müller Museum er enigszins mee  te vergelijken.

Vanuit Humlebaek gingen we met de trein naar het eindpunt Helsingør en namen daar de boot naar Helsingborg in Zweden, waar we in een restaurant buiten op een terras konden eten. Op de veerboot zagen we Zweden met kratten bier sjouwen,  die ze in Denemarken voordeliger konden inslaan dan thuis. Laat op de avond kwamen we weer in Malmö aan.

 

In het hotel viel het me op dat jonge mannen meer dan je in Nederland ziet, aandacht besteden aan hun kinderen. Ze zien er niet tegenop een kindje de fles te geven of een luier te verwisselen.  Ook zie je regelmatig enkele mannen met hun kleine kinderen, die hun vaderlijke taken combineren met sociaal contact met leeftijd- en seksegenoten. Het verschil in ruimhartigheid ten aanzien van het vaderschapsverlof speelt hierbij ongetwijfeld een rol.

 

Ik was in Zweden aangenaam verrast door de goed toegankelijke bussen. Ook de treinen waren beter toegankelijk dan in Nederland doordat een deel van de perrons verhoogd was.

 

José van Rosmalen, 2018