Peter Vos, tekenaar

 

Peter Vos was een van de bekendste en beste Nederlandse tekenaars.  Hij  leefde van 1935 tot 2010. Al op jonge leeftijd begon hij met tekenen. Er is nu een mooie tentoonstelling aan hem gewijd in het Rembrandthuis in Amsterdam. Het Rembrandthuis is het huis waar Rembrandt woonde en zijn atelier had. Aan dit oude huis is een modern gedeelte gekoppeld. In een van de zalen zijn tekeningen van Rembrandt te vinden, in een andere zaal  zijn er wisselende exposities. Tot begin oktober is er nu de tentoonstelling met werk van Peter Vos.

Het is natuurlijk een enorme erkenning van zijn vakmanschap, dat zijn tekeningen naast die van de belangrijkste kunstenaar die Nederland ooit kende, zijn te vinden.

Peter Vos zei in een documentaire dat tekenen begint met nauwkeurig kijken. Zo kon hij uren turen naar een vogel en die dan nauwkeurig tekenen. Het ging hem daarbij niet alleen om de natuurlijke gelijkenis, hij beeldde ook dieren af met menselijke trekken. Wie weet heeft zijn eigen achternaam hem ooit geïnspireerd om zoveel dieren te tekenen. Bekend is bijvoorbeeld het beestenkwartet dat hij ooit voor Vrij Nederland maakte.

Peter Vos kwam uit een katholiek milieu. Zijn vader was voor en na de tweede wereldoorlog een bekende figuur in het Utrechtse culturele leven. Hij  was redactiesecretaris van het katholieke culturele tijdschrift ‘De Gemeenschap’ en hij werkte bij de Katholieke uitgeverij ‘Het Spectrum’. Hij leidde het leven van een bohemien, waarbij het nodige cafébezoek hoorde. Peter Vos  had een levenslange fascinatie voor zijn vader en ook hem was het bohemienachtige van het kunstenaarsbestaan niet vreemd. Veel drank, veel roken, diverse liefdes. Hij wist dat roken tot zijn slechte gewoonten behoorde, maar hij wist ook dat hij een goede tekenaar was, die in zijn vak steeds naar perfectie streefde. Je kunt in sommige opzichten ‘slordig’ leven en in andere opzichten uiterst zorgvuldig zijn.

Toen ik een jongen van bijna vijf was, was Peter Vos zestien. Hij kwam toen op de fiets uit Utrecht en logeerde een nacht bij ons thuis in ’s Hertogenbosch, bij mij op de kamer. Ik herinner me de volgende dialoog. ‘

 ‘Hoe oud ben jij?

 ‘Ik ben vier. ‘

 ‘En hoe oud ben jij?’

‘Ik ben zestien.’

‘O dan ben jij ook nog maar een jongen.’

‘ Ja, dat zegt mijn vader ook altijd.’

Dat was in het voorjaar van 1952. Peter maakte toen al tekeningen, die hij  signeerde. Hij wist dus dat het meer was dan zomaar een hobby, het tekenen stond centraal in zijn leven. Zijn moeder was het jaar daarvoor overleden, zijn vader leidde de laatste jaren van zijn leven een moeilijk bestaan. Hij was rolstoelgebonden en werd bedlegerig. Peter en zijn broer Paul verzorgden hem tot zijn dood in 1955.

Peter Vos las veel  en was wat je noemt erudiet. Hij werd onder meer geïnspireerd door het werk van de oude Griekse dichter Ovidius die de Metamorfosen schreef. Zo tekende hij mensen die via tussenstadia in een dier veranderen. In de tentoonstelling in Amsterdam staan de tekeningen die op de Griekse mythologie zijn geïnspireerd, centraal.

Ik vond de tentoonstelling zeer geslaagd. De tekeningen getuigen van scherpzinnigheid en creativiteit. In het boek ‘Peter Vos,  Metamorfosen’  zijn de tekeningen terug te vinden.

In juni van dit jaar publiceerde het Weekblad Vrij Nederland een uitgebreide hommage  aan haar vroegere tekenaar. De publicatie is via deze link te vinden.

 

http://www.vn.nl/Archief/Samenleving/Artikel-Samenleving/Peter-Vos-een-mooie-vreemde-vogel.htm#

.