Dit boek beschrijft de stedenbouwkundige ontwikkelingen van de stad Rotterdam in de periode 1965 tot 1982. In de jaren na de oorlog lag het accent op de economische ontwikkeling van de stad en op de wederopbouw. In de beschreven periode lag het accent juist meer op de leefbaarheid van de stad en op het bouwen van nieuwe woonwijken ver buiten het centrum. Wonen in de stad moest weer mogelijk worden, nieuwe architectuur moest weer kansen krijgen. In die periode was de Partij van de Arbeid oppermachtig in Rotterdam, ze bezat de absolute meerdérheid in de gemeenteraad. Een bekende term in die tijd was stadsvernieuwing, met meer aandacht voor wensen van bewoners. Halverwege de jaren zestig zag je nog veel sporen van de vernietigingen door de oorlogsbombardementen, begin jaren tachtig waren de meeste van die plekken weer ingevuld. De auteurs voerden gesprekken met een aantal hoofdrolspelers uit die tijd zoals architecten, wethouders, burgemeesters. Het lijkt, met de ogen van nu, dat er toen meer vertrouwen was in het oplossend vermogen van bestuurders en politiek, ook al waren er ook toen allerlei meningsverschillen, maar deze leidden niet tot stilstand.