In deze verhalenbundel staan vier verhalen. Er gebeurt in de verhalen niet zo veel in de buitenwereld maar wel in het hoofd van de ik-figuur die vooral beschouwend tegen de dingen aankijkt. Het beste verhaal uit de bundel vind ik ‘De Minnema-variaties’. In dit verhaal valt een opdringerige dichter de redacteur van een uitgeverij steeds lastig omdat hij een afwijzing niet kan accepteren. Toen het verhaal in de jaren zeventig werd geschreven was het begrip ‘stalking’ nog niet zo bekend, maar hierover gaat het in dit verhaal duidelijk wel. Matsier schrijft met onderkoelde humor en ook wel met enige zelfspot en vooral in dit verhaal werkt dit succesvol. In het titelverhaal ‘onbepaald vertraagd’ verkeert de hoofdpersoon in het schemergebied tussen slapen en waken en probeert hij de ‘boze buitenwereld ‘ zo lang mogelijk buiten te sluiten. In het eerste verhaal ‘Flatus vocis’ zit een redacteur een professor tevergeefs achter de broek om een toegezegd artikel in te leveren. Steeds komt de professor met nieuwe smoezen. Ook hier proef je de ergernis maar ook de zelfspot. Het laatste van de vier verhalen ‘Esse est percipi’ sprak mij het minste aan. De verhalen van Matsier zijn stilistisch goed geschreven en blijven daardoor prettig leesbaar. Juist omdat ze min of meer filosofisch zijn, zijn ze ook niet erg tijdgebonden.

zie ook: https://www.goodreads.com/book/show/33002658-onbepaald-vertraagd