Er zit veel vaart in dit boek, het leest alsof je in een raceauto zit. Het speelt op Curaçao, een eiland in het Caribisch gebied, dichtbij het grote Zuid-Amerikaanse continent. De hoofdpersoon, de ik-figuur, stort zich in het avond en nachtleven en geeft zich over aan drinkgelagen. Ondertussen worden steeds flarden van verhalen en herinneringen verteld. De dronkenschap staat symbool voor het leven in cirkels op het eiland, de dreigende stilstand waaruit de hoofdpersoon zou willen ontsnappen, bijvoorbeeld door naar Canada te reizen, maar daar komt niks van terecht. Het is misschien wel de tragiek van Marugg dat dit boek tot de wereldliteratuur zou worden gerekend als hij in een groter land en taalgebied had geschreven, maar hij heeft het in een rijk Nederlands geschreven, terwijl het zeker geen gewone Nederlandse roman is. In het laatste hoofdstuk verschuift het accent van de ik-hoofdpersoon naar het eiland. 'Allen zijn we deel van een stad, van een eiland.' De nacht gaat voorbij, een nieuwe dag gaat beginnen. De hoofdpersoon en wellicht ook de auteur lijkt zich te verzoenen met het lot een eilandbewoner te zijn. Het thema van de vroegere koloniale verhoudingen en de omgang tussen blanke en gekleurde mensen speelt ook een rol in het boek. Daarbij ook de dubbele moraal dat blanke mannen wel seks willen met gekleurde vrouwen, maar geen huwelijksrelatie. De blanke hoofdpersoon wordt hiermee door een verblijf in een grot samen met een gekleurde vrouw door haar mee geconfronteerd. Zij wijst zijn aanhaligheid af.
Alles bijeen een zeer vlot leesbaar boek.

https://www.goodreads.com/book/show/3525652-weekendpelgrimage