Balans

Die laatste dag, dat je werkte
de spullen die je wilde opruimen
de mailbox die je leegmaakte
de mensen die je nog eenmaal groette

Die dag kwam was als ooit de eerste
toen je onwennig in een klein kantoor
alles nog met pen en papier deed
je de jongste onder je collega’s was

Daartussen ligt die lange reeks
van blocnotes, volgeschreven agenda’s
vergaderingen, besprekingen, dienstreizen
melige vrijdagmiddagen, vroeg opstaan

Vaak moe naar huis gaan, soms succes
iets willen, iets bereiken, soms ook
bijna bezwijken, het werkend leven
van een mens in een welvaartsstaat

En dan lever je de sleutel in,
de deur die je zo vaak opende
valt achter je in het slot
‘we zien elkaar nog wel’, roep je!

c. José van Rosmalen,  2013