Stine Jensen, Eerste liefde

Stine Jensen brengt een ode aan haar eerste liefde Mark en schrijft hiermee tevens een In Memoriam, omdat Mark op 36 jarige leeftijd aan botkanker is overleden. Het mooiste vind ik de herinneringen aan de onbeholpenheid en het zoeken van de twee destijds zeventienjarige schoolgenoten. Hij schreef haar dagelijks lange brieven, zij beperkte zich tot kattebelletjes. Ze voelde zich daarover schuldig. Toen zijn brievenstroom plotseling stopte, raakte ze in paniek. Het ging ‘uit’ maar er bleef wel vriendschap. Uiteindelijk was er een verwijdering, Mark had een vrouw en kinderen, leidde een eigen leven en Stine beschrijft haar gevoelens, waaronder jaloezie. Tussen de herinneringen zitten beschouwende hoofdstukjes, die ik niet allemaal even sterk vind. Het persoonlijke verhaal is toch het meest ontroerend, Na zijn dood herlas Stine Marks brieven. ‘Ze stonden voor dat wat mooi, goed en lief was. Ze stonden voor de ziel van Mark. Het schrijven en noemen van elkaars naam, in al die brieven.’