Ik kijk naar de witte spijlen, de kooi om mij heen

er gaat een zachte zoemer, een zuster komt kijken

mijn voeten zijn in gips gebonden, ze liggen zwaar

komen mama en papa straks, mogen dan die laarsjes uit?

 

Met de drijvende wolken wil ik me mee laten voeren

een kleuter huilt boos, zelf ben ik al een grote jongen

zuster,  ik heb pijn, ik voel het hier zo steken

kom, ga nog maar even slapen, straks komt de dokter.

 

De dag dat het gips wordt geknipt zijn mijn benen twee stokjes

met een grote zwarte auto rijden we langzaam naar huis

de jongens komen voorbij,  zwaaiend op weg naar school

ik worstel tot ik weer loop,  ga in november naar de tweede klas.

 

http://radiocapelle.nl/podcasts/5727-gedicht-jose-v-rosmalen--het-kind-van-zeven/