Afscheid van een collega

Ik zag hem aan

zijn ogen staan

in het vroegoude gezicht

scheen zijn laatste licht

Hij liep naar me toe

wankelend en moe

in het septemberbos

liet hij zijn leven los

Nog een keer grappen

langzaam samen stappen

‘nou weer tot gauw,

groeten aan je vrouw’

Drie weken daarna

huilen zijn dochters om pa

samen staan we bij de kist

dalend in de koude mist

Natuurlijk wisten we allen

dat het einde ging vallen

de ziekte zat in het bot

de pijn maakte hem kapot

Ik sprak hem daar toe

de man uit ons midden

jong nog en al moe

verlegen gingen we bidden.

te beluisteren:

1 stem

Reactie plaatsen