Als een God onder de mensen

Hij liep strak

het klamme gezicht naar beneden

Zijn laatste stappen recht naar voren

hij at het vuur van zijn tong

en ging boven op de witte tafel staan

De man strijkt lange haren

naar achteren zegt dames en heren

heeft smalle vingers en is bang

voor bloed

Hij staat daar op de witte tafel

spreekt zijn ijle stem tot de

vurig witte muren en de

mensen hangend tegen de muren

Spreekt geluk is stilte

en niemand zegt dat het niet zo is

niemand zegt en hij spreekt

alle woorden uit komt nog van de tafel

en loopt dronken weg

© José van Rosmalen