Sabine Goud gaat op reis naar een kleine plaats in Frankrijk met in haar bagage de as van haar moeder. Zij heeft haar gevraagd de as juist daar te verstrooien. Sabine is haar enige dochter en inmiddels de veertig gepasseerd. Ze denkt (vreest?) zelf geen nakomelingen meer te krijgen. Ze
logeert vier weken in een hotel bij een weduwe met een verstandelijk gehandicapte zoon. Haar moeder heeft daar dertig jaar geleden ook gelogeerd. Heeft ze daar een liefde leren kennen, is er een geheim?Sabine helpt in de moestuin bij het hotel, samen met de gehandicapte zoon; ze maakt ook kennis met het dorpsleven. De moeder was geobsedeerd door het boek Metamorfosen van Ovidius, over het overgaan van het ene lichaam in het andere. De gehandicapte zoon blijkt niet de zoon van de overleden echtgenoot van de hotelhoudster, maar van iemand anders. Er wordt enigszins gesuggereerd dat dit gebeurde toen Sabines moeder ook in het dorp was en dat het om ‘een Engelsman’ zou gaan, maar dit komt naar mijn gevoel niet helemaal uit de verf. De zin ‘uw moeder en hij’ wordt niet nader uitgewerkt, het blijft bij de suggestie dat de vader van de gehandicapte André ook de minnaar van Sabines moeder is geweest. Het boekje werd in 1998 uitgegeven door de Bijenkorf.