‘Geef me nog een half uur om met mijn dochtertje te knuffelen. Dan kom ik met haar naar buiten.’ De man klonk rustig en beheerst.

Binnen het politieteam  overlegde men onder hoogspanning.

‘Laten we hem dat halve uur gunnen. Daarna gaan we zo nodig alsnog geweld  gebruiken. Als we het vreedzaam kunnen oplossen, is dat toch het beste.’

Zij geloofden dat de man het meende. De mitrailleur van de man sprak echter een andere taal. Binnen twintig minuten klonken twee doffe dreunen door de muren heen.

De politie ging het huis binnen en trof de lijken van de man en zijn dochter aan.

Een meisje van drie is dood. Een moeder, opa en oma verloren hun kind. Een dorp huilt.

 

© José van Rosmalen, 2013

 

zie ook: http://120w.nl/2013/een-dorp-huilt/