Cees Nooteboom publiceerde ‘Rituelen’ in 1980. Met dit boek brak hij als schrijver internationaal door. De hoofdpersonen in deze roman zijn Inni Wintrop en Arnold en zijn zoon Philip Taads. De hoofdpersonen hebben ieder hun eigen rituelen. Inni met zijn Roomse opvoeding, waarvan hij afstand neemt, Arnold met zijn starre dagindeling en diens zoon met zijn hang naar oosterse mystiek. Het loopt met de hoofdpersonen niet goed af. Het eindigt in zelfdestructie en zelfmoord, ook van Inni. Inni is geboren in 1933, hetzelfde geboortejaar als dat van Cees Nooteboom. Ook in andere opzichten zijn er overeenkomsten tussen Inni en de auteur: het verleden in een kostschool, de afwezige vader, de culturele belangstelling. Waarom laat Nooteboom zijn alter ego zelfmoord plegen? Ik denk dat hij afscheid wilde nemen van zijn vroegere zelf en daarmee een weg wilde openen naar een nieuwe fase in zijn schrijversschap. In het boek spelen duiven en honden een belangrijke rol. Het begint al in de eerste zin: Herinnering is als een hond die gaat liggen waar hij wil. De duif is de aankondiging van een korte verhouding van Inni met een jonge vrouw. Ik heb het boek nu voor de tweede keer gelezen en ik heb ook ooit de film gezien. Het meest indrukwekkende vond ik de theeceremonie met Philip Taads en Inni Wintrop. Tegen het eind van de roman die bestaat uit flashbacks van 1953, 1963 en 1973 kom je weer terug in de actuele tijd, de dag dat Inni Wintrop zelfmoord pleegde. De beginzin luidt: Op de dag dat Inni Wintrop zelfmoord pleegde stonden de aandelen Philips 149.60. De slotkoers van Amsterdamse Bank was 375 geweest en Scheepvaartunie was gezakt naar 141,50. Ik neem aan dat op een dag eind jaren zeventig de beurskoersen zo luidden. Het blijft een intrigerend boek.