W.F. Hermans, Ze zullen eikels zaaien op mijn graf

Hans van Straten voerde in 1962 twee persoonlijke gesprekken met Willem Frederik Hermans. Deze zijn pas in 2002 uitgegeven, zeven jaar na Hermans dood. Hermans had geen gelukkige jeugd, een vader met veel frustraties en soms ook gewelddadig. Altijd zuinig, op het gierige af. Zijn oudere zus overleed op 14 mei 1940 door zelfmoord of mogelijk moord door haar minnaar, een veel oudere neef. Hermans wilde belangrijk worden in de exacte wetenschappen, maar hij ontwikkelde ook al jong een literaire belangstelling. Hij las boeken van Slauerhoff, Bordewijk, Multatuli en anderen. Op zijn achttiende werd voor het eerst een verhaal van hem gepubliceerd. Van Straten had kennelijk een goede vertrouwensrelatie met Hermans. Hij gaf openhartige antwoorden op persoonlijke vragen, ook bij pijnlijke onderwerpen. Je krijgt daardoor wat meer inzicht in zijn literaire voorkeuren. Zo had hij weinig waardering voor het werk van Simon Vestdijk, al bewonderde hij diens werklust.