De jaren zestig waren de jaren van een snel toenemende welvaart. Mensen kregen een televisie, een pick up met grammofoonplaatsen, ze konden verder en vaker met vakantie. Het buitenland werd voor de gewone man bereikbaar. De ergste naoorlogse woningnood was voorbij, ieder gezin had zijn eigen woning. De gezinnen werden ook kleiner, omdat geboorteregeling meer werd geaccepteerd en toegepast, ook door gelovigen.

De jaren zestig kregen vooral later de naam van wilde, onrustige jaren, van studentenacties, provo's en van ineens ook een heel andere muziek, de popmuziek met helden als Dylan, de Beatles en de Stones. Vooral als jongere kreeg je de indruk dat er geheel nieuwe tijden aanbraken.

Het revolutionaire van die tijd valt achteraf gezien wel mee, of tegen als je er heilig in geloofde. Zo veel provo's en actievoerende studenten waren er nou ook weer niet, het ging om kleine aantallen. Toch blijven de jaren zestig wel bij mij hangen als de jaren waarin er veel veranderde.

Die jaren waren voor mij persoonlijk de middelbare schooljaren en een deel die van mijn universitaire studie. Ik groeide op van groot kind tot jong volwassene. Ik ging de wereld buiten mijn ouderlijk gezin ontdekken, lezen, reizen, eerste verliefdheden, onzekerheden. Ik ging me oprecht interesseren in literatuur en wetenschap. 

De impressies over deze periode staan ongeveer in chronologische volgorde, soms is er ook sprake van een zekere mate van overlap.