Korte schetsen van een boerengezin en een veldwachter die daar dagelijks zijn dienstfiets neerzet. Het is humor die eigenlijk al niet meer kan, de dochter die het ‘doet’ met haar broer, vader en ook de brigadier. Verder vol boertige versprekingen en vreselijke gerechten die op tafel komen. Het is natuurlijk niet bedoeld als weergave van het plattelandsmilieu, maar ik kan me voorstellen dat het wordt ervaren als grachtengordelhumor ten koste van een boerengezin. Omdat Campert hier blijft steken in stereotiepen houd ik mijn waardering op twee sterren.