Eeuwige sneeuw

In 1992 ging ik naar Zermatt. Je hebt daar een schitterend uitzicht op de Matterhorn, een imposante bergketen. Met de Gornergrat bergtrein kom je vanuit de plaats tot op ruim 3000 meter hoogte. Het kost een rib uit je lijf maar je staat dan wel tussen de hoogste bergtoppen van Europa.

Midden in die zomer stond ik zo op een uitloper van een gletsjer. Ik wilde nog een keer de ijle lucht en het magistrale uitzicht ervaren, sneeuw in mijn handen voelen.

Ik wist dat het de laatste keer zou zijn, omdat mijn spierziekte dergelijke tochten niet meer mogelijk zou maken. Het was een bewust afscheid van de witte wereld, het hooggebergte, de bergpaden, het land van de eeuwige sneeuw.

© José van Rosmalen, 2014

zie ook: https://120w.nl/2014/eeuwige-sneeuw/